Ogromnym wyzwaniem będzie także zapewnienie edukacji i opieki dzieciom z Ukrainy mieszkającym w Polsce. W skrajnej sytuacji należy się liczyć z potrzebą objęcia tymi usługami publicznymi nawet miliona dzieci potrzebujących opieki i edukacji. Bez niej trudno oczekiwać, że większość matek czy członków rodzin pełniących funkcje opiekuńcze będzie w stanie podjąć pracę. Dlatego konieczne jest przygotowanie i sfinansowanie ze środków krajowych, unijnych i tych pochodzących od międzynarodowych organizacji pomocowych, ponadstandardowych rozwiązań opartych na trzech wdrażanych równolegle modelach.

W pierwszym ukraińskie dzieci będą nadal, jeszcze przez jakiś czas, realizować ukraiński program nauczania, a celem rządu i samorządu będzie zapewnienie infrastruktury do nauczania na odległość, a także uznawanie kwalifikacji ukraińskich nauczycieli mieszkających w Polsce, tak aby możliwe było tworzenie odpowiednich klas szkolnych, zwłaszcza w dużych miastach. Konieczne będzie też przewidzenie rozwiązań integrujących dzieci ukraińskie uczące się zdalnie w Polsce z dziećmi polskimi.

W drugim modelu mogą powstać klasy przygotowawcze dla dzieci ukraińskich wchodzących do polskich szkół w kolejnym roku szkolnym. Ponieważ w Ukrainie obowiązek szkolny o rok wyprzedza obowiązek szkolny w Polsce, spędzenie roku w klasie przygotowawczej nie powinno być poważnym problemem, choć nie powinno to dotyczyć zbyt dużej liczby dzieci.

W trzecim modelu, skierowanym do tych dzieci z Ukrainy, które w wystarczającym stopniu
władają językiem polskim, należy stworzyć możliwość uczęszczania do polskich szkół na takich samych warunkach jak dzieci polskich. Decyzję o wyborze danego modelu powinni podjąć rodzice.